Rune

Rune su izvorno pismo korišteno u Severnoj Evropi .

Pismo datira još od 2. veka naše ere i trajalo je kroz celi Srednji vek.

Rune kao pismo koje se uglavnom sastoji od ravnih linija, osmišljene su za urezivanje u tvrde površine kao u drvo, kamen, metal, kost. Nađene su urezane na nadgrobnim pločama, mačevima, urnama, štitovima i draguljima te objektima u kućnoj upotrebi poput kutija, na okvirima vrata..

Uzeto iz knjige Almanac of the Ucanny: Rune su drevno abecedno pismo, od kojeg svako slovo poseduje ime koje ima značenje, kao i odgovarajući zvuk. Rune su korištene u poeziji, gatanju, inskripcijama, ali nikad kao izgovorena riječ.

Od početka, Rune su preuzele ritualnu funkciju, korištene za proricanja, divinaciju u kojima se prizivaju više sile koje mogu uticati na živote i sreću ljudi. Veština runskih majstora doticala je svaki aspekt života, od sakralnih do najpraktičnih delova. Postojale su rune i čarolije koje su uticale na vreme, plime, žetvu, ljubav, zdravlje, plodnost, rađanje i smrt.

U runskim divinacijama su se koristile grančice i kamenja jer su, kao prirodni objekti, uzimale drevne moći. Runski simboli su urezivani u delove drveta, utisnuti u metal ili urezani u kožu koja je bila umakana u ljudsku krv , čime se smatralo da se pojačava potencija čarolije.

Najčešće su bile na glatkoj površini kamenčića s nacrtanim simbolima na jednoj strani.Runski majstori s posedovali kožne vrećice u kojima su bili ti kamenčići, na svakom po jedna runa. Protresli bi vrećicu i pobacali ih po podu. One rune koje su pale sa simbolima okrenutima prema gore su tada interpretirane.

Rune su ultimatnivno magično oruđe za rituale s nordijskim božanstvima.Svaki runski simbol u sebi sadrži elementarnu silu koja korespondira sa značajem Boga ili nekom prirodnom moći.

Svaka runa je ujedno i slovo kao i nosilac prirodne potencije.Rune su naslednici šamanskih simbola moći, čiji koreni sežu duboko u prošlost pre početka samog pisma.

Lingvistično gledano, riječ «runa» ima konotaciju misterije. Sama reč se veruje da dolazi od Indo-evropskog korejena ru,što znači «misteriozna ili tajna stvar». Svaka oznaka koju zovemo runa je riznica znanja i značenja, ali toj se mudrosti može pristupiti samo marljivim učenjem runske veštine u svim njenim aspektima.

Runski sistem je dinamičan, fleksibilan, kreativan i otvoren za dalji razvitak.

Realnost je fluidna i svaki put kad se koriste ruune one reaguju na novi način prema toj tekućoj, promjenjivoj realnosti.

Rune variraju u broju, imenima i obliku. Temeljna nemačka abeceda se sastojala od 24 rune.Od ranog 19. veka u Severnoj Umbriji i anglosaksonskim područjima se broj povećao na 33, a kasnije su je Vikinzi smanjili na 16.

Od 5000 runskih zapisa do sad otkrivenih, većina ih je nađena u Švedskoj, gde su korišteni u Vikinško doba u pisanju nadgrobnih natpisa. U nekim predelima rune su obeležene kao paganske, a nege su imale blagoslov Crkve.

U anglosaksonskoj Engleskoj, na primer, runske spomen ploče su se pojavile tek u hriscanska vremena.